Laatst sprak ik een stel dat heel graag met hun kind een reis wilde maken. Om deze droom in vervulling te doen gaan moesten ze echter nog wel wat sparen. De man besloot, als zzp’er, om extra uren te draaien en zo de nodige centen bij elkaar te krijgen. De vrouw had volgens hem echter niks bijgedragen. Haar uitgavepatroon bleef onveranderd: ze kocht van alles wat niet noodzakelijk was. In zijn beleving deed hij veel meer voor hun relatie dan zij. Hij gaf zijn vrije tijd en avonden op, terwijl zij haar ‘normale’ leven voortzette.

Ook dacht vroeger dat ik meer over had voor mijn relatie

Zelf heb ik dit ook ervaren. Mijn man, Arjan, spendeert verspreid over het jaar gemiddeld zo’n 2 maanden in Latijns-Amerika voor zijn werk. In de tijd dat hij weg is vang ik alles in het huishouden op. Zeker toen de kinderen nog jonger waren was dit erg intensief. Zij hadden er een handje van om ‘s nachts te gaan spoken en mij zo’n 3 tot 6 keer per nacht wakker te maken. Dit zorgde ervoor dat ik aan het eind van de week of twee weken echt afgepeigerd was. Het voelde alsof ik heel veel investeerde in ons gezin, terwijl hij ‘lekker’ in Latijns-Amerika aan het genieten was van zijn trip. Zijn collega’s onderling spraken dan ook van een ‘zakantie’, een samenvoeging van ‘zakenreis’ en ‘vakantie’. Dat gaf ook wel aan hoe deze reizen waren ingericht en hoe leuk het was.

Laatst las ik een ander voorbeeld van de Amerikaanse auteur Wayne Dyer. Hij had een pak koekjes gekocht voor zijn vlucht. Eenmaal aan boord van het vliegtuig nam hij plaats in zijn stoel aan het gangpad. Zijn buurman zat bij het raam en de stoel tussen hen in was vrij. In die stoel legde hij zijn pak met koekjes. Wayne zag tot zijn schrik dat zijn buurman ook begon te smullen van de koekjes, uit diezelfde verpakking! ‘Dat doe je toch niet?’ dacht hij bij zichzelf. Met kromme tenen liet hij het gaan, want hoe belangrijk is dat ene koekje nou? Daar bleef het echter niet bij. Al snel pakte de buurman een tweede, derde, vierde koekje. Toch besloot Wayne er niks van te zeggen. Toen het vliegtuig zich klaar maakte om te landen, borg hij het boek op in zijn tas waar hij tot zijn verbazing  het ongeopende pak koekjes tegen kwam! Waar hij de hele vlucht onder te veronderstelling was dat hij over zijn hart had gestreken door er niks van te zeggen, bleek dat zijn buurman te zijn! Zijn buurman was ‘the bigger person’.

ik heb meer over voor onze relatie dan jij

Kloppen jullie gedachten eigenlijk wel met de werkelijkheid?

Deze passage staat als metafoor voor het gevoel dat jij hebt. Jij geeft meer op voor jullie relatie en gezin. Jij lijkt ‘the bigger person’ te zijn. Maar misschien heeft jouw partner stiekem die rol met koekjes gekocht, terwijl jij denkt dat het jouw rol met koekjes is. Misschien heeft jouw partner ook wel heel veel moeten opgeven en los moeten laten, waar jij geen weet van hebt. Hij of zij zegt ‘nee’ tegen uitjes met familie of vrienden en vertelt dit niet aan jou, omdat het simpel weg niet in jullie agenda past.

Jullie denken allebei dat je degene bent die zich het meeste wegcijfert voor jullie gezamenlijke belang. In het eerste voorbeeld was de man zich niet bewust van de impact dit had voor de vrouw. Hij werkte lange dagen en avonden. Maar dit had ook impact op haar doordat er thuis meer op haar schouders kwam te rusten. In mijn eigen voorbeeld vergat ik dat Arjan op ‘zakantie’ veel langere en intensievere werkdagen draaide dan in Nederland en in de avonden en nachten vaak in het vliegtuig zat om naar de volgende bestemming te gaan. Na deze business trip kwam hij met een jetlag thuis en kon het desondanks opbrengen om de nachten erna de ‘avondshift’ met de kinderen te draaien, omdat hij zag hoe vermoeid ik was. 

De enige oplossing is om hier open en eerlijk over te praten

Zo zie je maar dat jullie beiden opofferingen doen in jullie relatie, maar deze niet altijd even zichtbaar zijn voor de ander. Praat hier dus over. Maak het bespreekbaar zodat jullie vanuit elkaars oogpunt kunnen zien hoeveel jullie allebei over hebben voor jullie relatie en gezin. Grote kans dat jullie allebei, op jullie eigen manier, evenveel laten liggen. En zo niet, heb het hier dan eerlijk over. Hoe zie je de verdeling voor je en hoe gaan jullie dit implementeren in jullie leven. Maak niet dezelfde fout als Wayne Dyer door stilzwijgend, met kromme tenen, toe te kijken hoe je buurman je pak met koekjes opeet.

Liefs, Annemieke